boksör'le geceye keyifle :)

.

Yalnızca zavallı bir çocuğum,
 Hikayem nadiren anlatılsa da.
 Boş harcamıştım direnişimi
 Cep dolusu gevelemelerle,
söz vermeler gibi
Tüm bu yalanlar ve jestler
Yine de bir adam neyi isterse onu duyar 
Ve aldırmaz gerisine

Evimi ve ailemi bıraktığımda
Bir erkek çocuğundan fazlası değildim
Yabancıların eşliğinde
Sessiz tren istasyonunda
Umutsuzca koşuyor, hasta oluyor
Arayıp buluyordum daha fakir mahalleleri
Dağınık insanların gittiği
Sadece onların bilebileceği yerleri arayan

Sadece işçilerin maaşlarını sorarak
Bir iş arar oldum
Ama hiçbir teklif almadım
Sadece Yedinci Cadde'deki fahişelerden bir "gel buraya"
Açıklıyorum, çok yalnız olduğum zamanlar vardı
Orada biraz teselli buldum

Şimdi yıllar geçip gidiyor yanımdan
Düzenli bir şekilde gidiyor
Bir zamanlar olduğumdan daha yaşlıyım
Ve olabilceğimden daha gencim ve bu olağandışı değil
Hayır, bu garip değil
Değişim üstüne değişimlerden sonra
Biz öyle ya da böyle aynıyız
Değişimlerden sonra öyle ya da böyle aynıyız

Sonra seriyorum kışlık kıyafetlerimi
Ve diliyorum gitmiş olduğumu
Eve gitmiş
New York şehri kışlarının beni kanatmadığı yere
Beni kanatmadığı, eve gitmek 

Açıklık alanda bir boksör
Ve çekirdekten yetişme bir savaşçı durur
Ve yanında taşır
Onu yere seren
Ya da onu öfkesi ve utancı içinde
"Bırakıyorum, bırakıyorum" diye
Bağırtana dek kesen her eldivenin kalıntılarını
Ama savaşçı yine de olduğu gibi kalır